Bondage

Bij bondage gaat het om touwen en vastbinden. De touwen zijn er in allerlei lengtes en materialen, al naar gelang het gebruik. Het bonderen, het knopen dus, kan van zeer eenvoudig tot zeer ingewikkelde bondages gaan. Bij de ingewikkelde bondages spreken we soms van Japanse bondage in de vorm van shibari of kinbaku. Dit wordt ook wel als kunstvorm gezien en er zijn in de shibari allerlei meer of minder ingewikkelde knooptechnieken met mooi klinkende Japanse namen.

Een speciale vorm van bondage is ook nog de suspension, waarbij de ene partner door de andere partner geknoopt wordt en uiteindelijk in de lucht zwevend eindigt.
Degene die knoopt, noemen we een rigger of rigster. Degene die vastgebonden wordt vaak een bunny of rope bunny genoemd. De bondage fetish geeft voor beide partijen gevoelens van macht en machteloosheid, of van overgave en loslaten van verantwoordelijkheid.

Bij iedere bondage is het belangrijk om in de gaten te houden dat het touw niet te strak gebonden wordt, zodat de bloedsomloop gewoon goed door blijft gaan. Let hier dus op bij het maken van de knopen en het strak trekken van het touw.

Letterlijk betekent bondage “gebonden” en gaat het om vastbinden. Dat hoeft niet per se met touw. Je kunt iemand ook met kettingen, boeien of folie vastbinden. Foliebondage is dan ook een aparte vorm van bondage, waarbij iemand helemaal in folie gewikkeld wordt en daardoor geen kant meer op kan.

Nog een aparte vorm van bondage is waterbondage. Hierbij wordt iemand vastgebonden en in het water gelegd, soms ook onder water gehouden. Deze vorm van bondage vereist natuurlijk een diep vertrouwen en goede afspraken tussen de onderdanige en de Meesteres. Onder water ben je machteloos, niemand kan je horen en omdat je vastgebonden bent kan je geen vin verroeren. De Meesteres heeft letterlijk en figuurlijk alle touwtjes in handen.

Nou houd ik er als Meesteres natuurlijk wel van om de touwtjes stevig in handen te hebben. Uiteraard bepaal ik als dominant en mede-eigenaresse van de SM Studio HouseOfSubMission sowieso wat er tijdens een sessie met de slaaf of slavin in mijn studio gebeurt. Maar ook letterlijk heb ik de touwtjes graag in handen. Om je goed stevig vast te binden, zodat je geen kant meer op kunt en ik makkelijk overal bij kan komen waar ik wil. Om je strak vast te snoeren en immobiel te maken, omdat ik verwacht dat je anders wel eens heel erg zou kunnen gaan tegenspartelen. Vanwege een stevige afstraffing met de zweep bijvoorbeeld, of bij een uitgebreide langdurige tepelmarteling.

Het is maar lastig als slaafjes dan onrustig heen en weer kronkelen in een poging om zweepslagen te ontwijken, of mijn scherpe nagels. Veel praktischer wanneer je dan onbeweeglijk vastgebonden staat, niet in staat om je ook maar een millimeter te bewegen.

Maar het is ook gewoon mooi om te zien, een goed aangelegd touwharnas helemaal om je heen gewikkeld. Hoe je in strakke bondage voor me staat, de touwen dicht op de huid als bij een rollade, waardoor er na afloop prachtige ropemarks te zien zullen zijn. Na afloop? Wanneer zal ze je eigenlijk weer losmaken, de Meesteres? Want uit jezelf lukt het niet. Loswrikken, dat had je al geprobeerd. Er zit echt geen enkele beweging in. En er komen alleen maar steeds meer touwen tevoorschijn, dus de sessie is nog lang niet voorbij. Touwen in allerlei soorten en maten zie je op de bondagetafel liggen. Kort, lang. Dik, dikker, dikst. Van katoen, jute, hennep, vlas, nylon. En in allerlei kleuren om er een fleurig kunstwerk van te maken.

Nu worden je armen op je rug getrokken en je handen van achteren stevig vastgebonden. Het zorgt ervoor dat je borstkas en je tepels extra naar voren komen. Zou dat misschien de bedoeling zijn?
Na de armen komen nu ook je benen en enkels aan de beurt voor een stevige bondage. Met korte rukjes aan het touw kan de Meesteres je blijkbaar zonder enige moeite in allerlei posities dwingen, waarvan je zelf niet eens wist dat je het kon… Steeds strakker en strakker voelen de touwen om je heen aan naarmate de tijd verstrijkt en de Meesteres meer en meer delen van je lichaam bewegingloos vastbindt, maar nergens tintelend. Daar zorgt ze gelukkig goed voor, steeds de ruimte checkend voor een gezonde bloedsomloop.

Ineens wordt je aan een katrol de lucht in getrokken. Je hangt in een suspension aan het plafond van de studio boven de vloer te bungelen, zachtjes heen en weer zwevend. Steeds langzamer, tot je stil hangt. KLETS! Plotseling een onverwachte harde slag op je bil met de zweep. “Dat is om je weer heen en weer te laten schommelen. Anders hang je er maar zo stilletjes bij”, zegt de Meesteres. “Lekker hè?”, voegt ze er gemeentjes lachend aan toe.

Het schommelen is wel lekker, de zweep niet zo. Die is vooral pijnlijk. Maar het een kan niet zonder het ander.
Wat ga je antwoorden?
Laat me je antwoord maar horen, de touwen liggen klaar. De zweep ook… 😉