Vacuümbed

Een vacuümbed wordt gevormd door een buizenframe, waarover een dubbelzijdig laken gespannen is, meestal gemaakt van rubber of latex. Door een soort van stofzuiger op dit buizenframe aan te sluiten, of in ieder geval op de een of andere manier de lucht uit de ruimte tussen de lakens weg te halen, kunnen de lakens vacuüm gezogen worden. Soms wordt hiervoor ook echt een gewone stofzuiger gebruikt. Door nu een persoon tussen de lakens te laten plaatsnemen en de ruimte vacuüm te zuigen, ervaart de persoon een gevoel van totale machteloosheid.

Als alle lucht weg is, alleen een luchtpijpje in je mond om door te ademen, geen mogelijkheid om je te bewegen en alle zintuigen zijn je verder ontnomen, moet je je vertrouwen volledig in handen van de Meesteres geven. Je kunt niets zien en je moet maar afwachten wat er verder met je gebeurt. Loslaten is dan ook het beste advies zodra je in het vacuümbed ligt en de rubber slaapzak strak om je lichaam heen getrokken zit. Geniet van de ervaring en pas op dat je niet in slaap valt! 😉

Nou zal dat niet zo snel gebeuren, want de ervaring van een sessie in een vacuümbed is echt uniek.

Laat je inpakken in de rubberen slaapzak. Liggend of staand… het buizenframe houdt de vorm erin en hoe je ook probeert of zou willen… je kan geen kant op. Ik weet niet of je er ooit van gedroomd had om bewegingloos vastgezet te worden, maar zo vastgezogen kun je geen vin verroeren. Strakker dan de strakste bondage, helemaal overgeleverd aan mij.

De strakgespannen lakens sluiten nauw aan je naakte huid aan en geven alle contouren van je lijf prachtig weer, zo compleet in het rubber opgesloten en geseald. Je Meesteres ziet het allemaal, maar jij niet, want ook je ogen worden omsloten door het laken van het vacuümbed. De enige opening is het rubber staafje om lucht door te halen, de enige uitweg naar de buitenwereld. En de opening naar de stofzuiger natuurlijk, maar die zorgt nou juist voor dat beklemmende gevoel, die druk om je hele lijf.
Je bent totaal overgeleverd aan de grillen van de Meesteres. Als zij niet meer wil dat je adem haalt, plaatst ze eenvoudigweg één van haar slanke vingertoppen op het luchtpijpje en sluit daarmee hermetisch alle nieuwe zuurstof af. Je merkt het natuurlijk meteen, je adem stokt. In het begin is het nog wel vol te houden, maar met iedere seconde die wegtikt wordt het zwaarder. Langzaam raak je buiten adem en wordt het gevoel benauwd, haast verstikkend. Je zou willen schreeuwen, maar dat lukt niet. Er kan geen adem in en er kan geen adem uit. Je wilt bewegen, maar ook dat is absoluut onmogelijk. Je kan je alleen nog maar afvragen wanneer de Meesteres zp goed is om je weer een hap adem te gunnen en dan gebeurt het gelukkig, net voordat je in paniek dreigt te raken. Alsof je leven er van afhangt, en misschien doet het dat ook wel, zuig je met enorme teugen de zuurstof naar binnen.

Niet eerder heb je je zo hulpeloos en machteloos gevoeld. Zo afhankelijk van een ander. Je voelt je kwetsbaar en dat ligt niet alleen aan de adem. Het feit dat je je totaal niet kan verroeren draagt er ook aan bij. Vooral wanneer de Meesteres tergend langzaam met haar vingers over je lichaam glijdt. Bij je piemel, die behoorlijk stijf is geworden, voel je dat ze ineens haar nagels gebruikt. Gemeen scherp prikken ze in je stijve pik en er wordt hard in je ballen geknepen. Ook je tepels, die zich scherp aftekenen dwars door het latex laken heen, ontkomen er niet aan. Hard knijpend en heen en weer rollend neemt ze je tepels tussen duim en wijsvinger en vervolgens tussen haar nagels. Je wilt het uitschreeuwen van de pijn, maar daar is weer die onverbiddelijke vinger bovenop het luchtpijpje. Weer geen adem meer, geen schreeuw, geen enkele beweging. Alleen maar de donkere gevangenschap, middenin een buizenframe. Voor hoe lang nog? Het maakt niet uit… je hebt niet meer een besef van tijd. Je kan alleen maar hulpeloos wachten op wat komen gaat. Je hoort de hakken van de Meesteres weglopen, langs je hoofd de kamer uit. Je hoort de deur sluiten en dan is er alleen nog maar het geluid van je eigen ademhaling. Zou ze echt uit de kamer vertrokken zijn, jou alleen achterlatend? Of staat ze stiekem aan jouw kant van de deur, bij jou in de kamer en is het een grote mindfuck? Gelukkig kan je adem halen. Geen reden voor paniek. Adem in, adem uit. Adem in, adem uit…