Opsluiting
Opsluiting. Voor veel mensen een horror scenario. Geen kant op kunnen, in de gevangenis, in de cel. Misschien zelfs vastgebonden of vastgeketend aan de wand met boeien en een halsband.
Opsluiting is binnen de BDSM scene wat dat betreft niet veel anders dan erbuiten: gewoon vastgezet in een afgesloten ruimte, zodat de bewegingsvrijheid beperkt is. Je bent gevangen en wordt als een gevangene behandeld. Maar binnen de SM scene kunnen er natuurlijk wel allerlei sadistische en/of fetish elementen extra aan toegevoegd worden, wat het voor de ware masochist of fetisjist spannend en geil maakt.
Ook het gevoel van opsluiting alleen al kan spannend en lekker zijn. Bijvoorbeeld omdat je niet weet wanneer je weer vrijgelaten wordt. Hoe lang blijf je opgesloten? Wanneer komt de Meesteres weer langs om naar je te kijken? Want natuurlijk houd ze je tijdens je gevangenschap wel goed in de gaten. Zo kan ze in ieder geval zien of je geen geheime ontsnappingspoging aan het voorbereiden of ondernemen bent. Mocht dat zo zijn, dan volgt onherroepelijk keiharde straf!
Niet dat er gelegenheid is tot ontsnappen, want daar zorgt de Meesteres wel voor. Zo kan ze je in een superstrakke bondage achterlaten en kan je geen vin verroeren. Zie dan maar eens weg te komen… Lekker en ook juist heel bevrijdend, ook al zit je opgesloten, kan dat gevoel zijn. Niets hoeven en vooral ook niets kunnen doen. Stevig vastgebonden, met een blinddoek om en een ballgag in heb ik dan even geen last meer van je, veilig opgeborgen in de cel middenin de SM studio.
De studio in Den Haag beschikt over een heuse celruimte, met tralies en bevestigingspunten in de muur, zodat de Meesteres je op alle mogelijke manieren vast kan zetten. En reken maar dat ik een strenge gevangenisbewaakster kan zijn, mocht dat nodig zijn. Je hebt geluk als je water en brood krijgt. Misschien krijg je in plaats van water mijn urine te drinken en onderwerp ik je tijdens een strenge ondervraging aan verschillende martelingen. Net zo lang tot ik de informatie uit je krijg die ik wil. Hier stoort het niemand als je het uitschreeuwt van de pijn.
Maar het kan ook zijn dat ik nauwelijks naar je om kijk. Een soort van eenzame opsluiting. Zonder enig besef van tijd glijden de minuten voorbij. Of zijn het uren? De Meesteres is in de studio aanwezig maar negeert je verder volledig. Af en toe kijkt ze of je nog leeft, maar daar blijft het dan ook bij. Geboeid lig je op de grond in een kooi onder het bed en af en toe hoor je de hakken van de Meesteres aankomen. Even later zie je haar laarzen, vlak voor je ogen op de vloer, aan de andere kant van de tralies. Haar mooie gezicht verschijnt, als ze zich naar beneden buigt om te checken en je kijkt recht in haar prachtige ogen. Met een spottende glimlach op haar gezicht vertrekt ze weer, de naaldhakken verdwijnen uit je beeld, jou weer alleen achterlatend. Het enige beeld dat je nog hebt, zit in je hoofd. Het beeld van de herinnering. Het beeld van je strenge domina, de genadeloze cipier die jou spottend uitlacht. De dame die je hier in de kooi gevangen houdt. Hoe lang nog?