Face slapping

Face slapping. Ook wel bitch slapping genoemd of in goed Nederlands een oorvijg of draai om je oren. En dan hebben we het binnen een SM sessie toch bijna altijd wel over meerdere oorvijgen. Een faceslap is een klap in je gezicht, een knal tegen je wang met de vlakke hand. Eén oorvijg of klap kan binnen een spel natuurlijk wel als correctie gebruikt worden, maar echte face slapping gaat toch wel wat verder. Als onderdeel van een spel kan het zelfs wel minutenlang faceslaps regenen, tot de wangen letterlijk roodgloeiend zijn. Het is dan bijna een soort spanking van de wangen.

Bij face slapping is het van belang op te letten waar geslagen wordt. Of je nou met de open vlakke hand of met de handpalm slaat, de zogenaamde backhand, het blijft belangrijk om alleen de wang te raken en niet bijvoorbeeld de kaak of de slaap van de onderdanige. Ook het oor moet absoluut vermeden worden. Als je verkeerd slaat, kan de andere persoon zelfs doof worden.

Face slapping kan met de blote hand uitgevoerd worden, maar ook met handschoenen van allerlei materiaal, zoals leer, kant, zijde enz. Vooral wanneer iemand een fetish heeft voor face slapping én leer, bijvoorbeeld, is dit natuurlijk een mooie gelegenheid om het te combineren. Verschillende materialen geven ook verschillende impact op de wangen, én een ander geluid. Voor de Meesteres kunnen handschoenen ook bescherming geven, want langdurig iemand in het gezicht slaan kan op den duur zelfs aan de handen pijn gaan doen… 😉 En het is natuurlijk niet de bedoeling dat de Meesteres met gloeiende handen de sessie verlaat.

Jij wél, met gloeiende wangen de SM studio weer uit. Nederig en verlegen weer in Den Haag buiten op straat staand, omdat iedereen je rode wangen kan zien. Misschien zien ze zelfs wel de afdrukken van de vingers van de Meesteres, die zich duidelijk zichtbaar aftekenen in je gezicht.

Keer op keer trof haar hand je zachte huid, die langzaam warmer en warmer werd. Bij iedere klap werd het brandende gevoel wat sterker, tot je het bijna niet meer uithield. En, alsof ze het aanvoelde, veranderde de Meesteres net op dat moment van links naar rechts en ging ze aan de andere kant vrolijk verder. Vrolijk… ja, dat was ze. Voor haar was het duidelijk happy slapping. Met een brede glimlach sloeg ze onvermoeibaar voort.

Soms bijna zacht strelend, dan weer afgewisseld met een knalharde KLETS die uit het niets leek te komen. Je kon je er op die manier ook helemaal niet op voorbereiden. Je wist nooit wanneer de volgende keiharde klap ging komen. Spannend, dat was het zeker.

Nu aaide ze weer zachtjes met haar rechterhand over je linkerwang. Je voelde de vingertoppen van boven naar beneden strijken en dan van de achterkant van je kaak naar voren richting je mond. Langzaam sloot je je ogen, even wegdromend bij haar tedere aanraking.

Dat was blijkbaar het moment voor haar om totaal onverwacht en snoeihard uit te halen met een hele serie loeiharde knallen. Met een en dezelfde hand kletste het links en rechts om je oren. Met de vlakke hand in je gezicht… PETS! KNAL! KLETS! SLAP! PETS! Backhanded slapping en forehanded faceslapping wisselden elkaar af in een reeks klappen die je inmiddels al lang niet meer kon tellen, ook al zou je daartoe de opdracht hebben gekregen.

Je raakte echt even van de wereld, in een heerlijke roes, waarvan je je alleen nog maar kon herinneren dat je hoofd continu van links naar rechts zwaaide, mee meet de klappen in je gezicht, als golven in de oceaan.

“Doe je ogen open!” “En kijk me aan als ik tegen je praat!” “Talk to the hand!” Je bent weer helemaal terug op aarde. Terug in de werkelijkheid, in de veilige omgeving van de studio, kijkend in de prachtige ogen van de Meesteres. En weer zie je haar glimlach. Is het van genot? Van plezier? Sadistisch genoegen? Het doet er niet toe. Je bent trots en blij dat je deze faceslapping marteling als gehoorzame slaaf voor de Meesteres wilt doorstaan. Kán doorstaan, ook. Blij dat je haar tevreden maakt en iedere slag, iedere klap dankbaar als waardevol cadeau ontvangt.

Zonder besef van tijd kijk je naar de welgevormde hand van de Meesteres, zo vlak voor je ogen. Haar slanke vingers, met de lange roodgelakte nagels. “Zit niet zo te dromen als ik je vraag een simpele opdracht voor mij uit te voeren”, zegt ze. “Anders zal ik je een corrigerende tik moeten geven.”

Dromen? Was het dan niet…? Of toch?