Caning

Caning

Caning is binnen de categorie slaan waarschijnlijk wel de hardste variant. Een slag met een cane voelt dan ook heel anders aan dan een klap met zweep of met de vlakke hand, bijvoorbeeld. Een cane is een bamboe of rotan stok, van verschillende lengte en dikte, waarmee vooral op de billen geslagen wordt. Maar ook het slaan op benen, borst en onder de voetzolen met een cane komt regelmatig voor. Het slaan onder de voeten heeft zelfs een eigen naam: bastinado.

Over het algemeen geldt: hoe dikker de cane, hoe erger de pijn van een caneslag, maar het hangt er natuurlijk ook van af hoe hard je slaat. Als een cane in het water gezet wordt, wordt hij soepeler en door de zwiepende kracht die dan bij een klap ontstaat, komt de klap ook harder aan. Caning laat bijna altijd rechte rode streepjes achter op de huid, daar waar de cane neergekomen is. De streepjes trekken na verloop van tijd weer weg, afhankelijk van hoe gevoelig je huid is en hoe hard geslagen is.
Een cane werd vroeger wel gebruikt op scholen om ongehoorzame leerlingen te straffen. Soms op uitgestrekte handen of vingers, vooraan in de klas, maar soms ook op de blote billen achteraf in een kamertje bij de hoofdmeester. In Engeland was caning op scholen zelfs tot in de 2e helft van de 20e eeuw nog gebruikelijk. In Europa is caning op scholen inmiddels verboden, maar in andere werelddelen komt caning als een vorm van opvoeding of marteling nog regelmatig voor, op scholen en in gevangenissen.

En vandaag komt het ook nog voor, bij mij in de SM studio te Den Haag. Want de Meesteres houdt er wel van om zo af en toe een cane ter hand te nemen. En niet alleen ter hand te nemen natuurlijk… dan wordt er ook mee geslagen. Graag zie ik een mooi streepjesmotief ontstaan op je bovenbenen, van beneden naar boven tot aan je billen. En verder omhoog, over je hele kont heen. Mijn kunstwerk, zogezegd. Een mooi patroon van canemarks met steeds een stukje witte huid ertussen.

Wat een leuke uitdaging om dan daarna nog te proberen om precies die stukjes witte huid ertussen te raken. Om daarna ook die huid nog rood te krijgen, zodat er een mooie, egaal rode plek op je benen en blote billen achterblijft. Rood, en de dagen erna waarschijnlijk blauw en paars. En dan weer wit, waarmee het tijd is om weer in de studio langs te komen zodat ik je bij kan kleuren! 😉

Want welke slaaf wil nou met witte billen rond lopen? Dat staat toch niet gezond?

Jij in ieder geval niet en daarom lig je strak vastgesnoerd over de bondagebank. Vastgebonden, omdat je weliswaar eerder al een caning gehad hebt, maar ik dit keer iets verder wil gaan.
En dan wil ik wel zeker weten dat je stil blijft liggen, want het zou toch zonde zijn als mijn streepjes niet recht onder elkaar op jouw huid verschijnen. Daarmee zou je mijn mooie tekening verpesten.

Ik wil iets verder gaan zodat de cane marks wat langer blijven staan. Dan heb je er zelf ook langer plezier van, toch? 😉
Zwwwiiepp! Ssswooohss! Zwwiieeepp! De eerste lijntjes tekenen zich al af. Ik heb het gebied gemarkeerd waarbinnen ik wil slaan. Nu alleen nog inkleuren…

Ik hoop voor jou dat ik binnen de lijntjes blijf!